به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ او پزشک بیماری جهل و طبیب اخلاق نکوهیده و پست بود و با طب خویش در سیر و گردش بود برای درمان بیماری روح و جان مردم؛ درمان قلوبی که از دیدن حقیقت کور و گوش‌هایی که از شنیدن سخن حق کر و زبان‌هایی که از بیان حقیقت لال بودند. علی(ع) می‌گوید مرهم‌هایش کاری بود، اثر داشت و سم‌هایش هم حسابی بود؛ «قد احکم مراهمه و احمی مواسمه یضع ذلک حیث الحاجه الیه» (نهج البلاغه خطبه ۱۰۸)
به‌نظر بهترین توصیف را امام علی(ع) کرده، اما عین همین حال را خدا وند متعال‌در قرآن آورده: «برای شما پیامبری از خودتان آمده که بر او دشوار است شما در رنج بیفتید.» (سوره توبه آیه ۱۲۸) راستی هم چقدر سختی کشیده، اندازه نادانی و غل و زنجیرهایی که همه ما به‌خودمان بسته‌ایم، چه رنجی برده و چه کار سختی داشته.
آخرش اینکه خدا داشت تماشایش می‌کرد، بعد گفت: «چه اخلاق شگرفی داری»؛ (سوره قلم، آیه ۴) و البته که درجایی‌دیگر این مهربانی را از رحمت خویش می‌داند.(آل عمران، آیه۱۵۹)
